شیخ خرقان گفت: اگر از ترکستان تا شام کسی را خاری در انگشت شود، از آنِ من است؛ و اگر قدمی در سنگ آید، زیان مراست؛ و اگر اندوهی در دلی است، آن دل از آنِ من است.
(عطار، تذکرة الاولیاء)
***
و گفت: «هر که قرآن بخواند و به جنازه‌ی مسلمانان حاضر نشود و به عیادت بیماران نرود و یتیمان را نپرسد و دعوی این حدیث کند، بدانید که مدعی است.»
(عطار، تذکرة الاولیاء)
***
یکی از مریدان شیخ ما را پرسید که «یا شیخ، بندگی چیست؟»
شیخ ما گفت: خَلَقک الله حُرّاً فکُن کَما خَلَقَک
خدایت آزاد آفرید، آزاد باش.
گفت: یا شیخ، سرّ آن در بندگی است؟
شیخ گفت: ندانی تا بنده نگردی از دو کون آزاد نشوی؟
(محمد بن منور، اسرار التوحید)
(برگرفته از «متون عرفانی به زبان فارسی؛ از ابتدا تا قرن ششم، انتشارات سمت، ص 171، ص191 )