بایگانی برچسب: ایده و پیشنهاد

دستان پربرکت

? طرح «ابزارهایی برای خوداتکایی» (Tools for Self Reliance) در سال ۱۹۷۹، با داوطلبانی انگشت‌شمار آغاز شد. این طرح بر این اندیشه‌ی ساده استوار بود که ابزارهای بدون‌استفاده جمع‌آوری شده و پس از مرمت‌شدن برای استفاده به کارگاه‌های روستایی آفریقا فرستاده شود.

? «گلن رابرتز»، بنیانگذار طرح در «همپشایر» بریتانیا می‌گوید: «پس از دیدار از آفریقا و بازگشت به کشور، اندیشه این طرح در ذهنم شکل گرفت. مادرم به خاطرم آورد که فقط در کوچه خودمان، ده‌ها نفر زندگی می‌کنند که ابزارهایشان را یک عمر است که در گوشه انبار نهاده‌اند. و من تصور کردم که در تمام بریتانیا چه اندازه چکش، اره، تیشه، ماشین تراش و سایر ابزارهای بلااستفاده وجود دارد که می‌توان جمع‌آوری کرد.

? دست‌اندرکاران طرح ابزارهایی برای خوداتکایی با همکاری سازمان‌های کمک رسان، قادرند کمک‌ها را به گروه‌های صنعتگر جوامع فقیر برسانند. آنها همچنین با حمایت از برنامه‌های آموزشی تربیت صنعتگر در کشورهای تانزانیا، زیمباوه و سییرالئون، تولید داخلی ابزارآلات را ترویج می‌کنند. صنعتگران روستایی با استفاده از تجهیزات سنگین ارسال شده می‌توانند در همان محل خود ابزارهایی، بسیار بیش از آنچه دریافت می‌کنند، بسازند و تعمیر کنند.

? این طرح علاوه بر سودهای مستقیم خود، سودهای جانبی زیادی داشته، به خصوص برای مردان بازنشسته که معمولا از حضور اجتماعی اکراه دارند (و گاه این مسئله مایه نومیدی همسرانشان است).
بیش از نیمی از ۷۰ گروه همکار طرح از مردان سالمند تشکیل شده است. آنان هفته‌ای یک بار در جاهای مختلف کشور گرد هم می‌آیند تا پس از تعمیر، مرمت، روغن‌کاری و تیز کردن ابزار، آنها را برای ارسال به آفریقا بسته‌بندی کنند؛ ابزارهایی که مثل اول نو شده‌اند و گاهی از ابزارهای امروزی نیز بهتر هستند زیرا در ابزارهای قدیمی فولاد مرغوب‌تری استفاده می‌شد. برخی از این نیروهای داوطلب، روزگاری مکانیک، مهندس یا سازنده بوده‌اند و از این که می‌توانند مهارت‌های خود را به اعضای جوانی که در کنار آنها کار می‌کنند بیاموزند، احساس غرور می‌کنند.

? «تونی کار»، هماهنگ‌کننده طرح در منطقه «ولز» می‌گوید: «چیزی که در میان همه این سالمندان مشترک است، استاندارد بالای صنعتگری آنان است. آنها از این که کاری پیچیده را به عهده بگیرند لذت می‌برند و نمی‌گذارند کار آنها را شکست بدهد. آنها همچنین معدنی از اطلاعات مفید و گنجینه‌ای از ماجراهای بامزه گذشته هستند.»

توضیحات کامل‌تر را در بخش «دست‌های پربرکت» از مقاله‌ی «نیروی مهر» در این آدرس ببینید.

اقلام مواد غذایی بسته‌های ماه رمضان

سلام.

سال گذشته، عده‌ای از دوستان که خودشان قصد توزیع بسته‌های مواد غذایی بین نیازمندان را داشتند، در مورد اقلام موجود در بسته‌های غذایی که ما توزیع می‌کردیم سؤال کردند. فکر کردم شاید آگاهی از این اقلام امسال هم برای بعضی از شما سودمند باشد.

فهرست این اقلام و مقدار پیشنهادی به ازای هر نفر در ادامه آمده است. البته مقدار ذکر شده برای هر مورد، صرفاً یک پیشنهاد است و با توجه به بودجه‌ی شما می‌تواند کم یا زیاد شود.

•    برنج، 2 کیلو
•    ماکارونی، 1 بسته 900 گرمی
•    روغن، 1 بطری 900 گرمی (به ازای هر دو نفر)
•    سویا، نیم کیلو
•    عدس، نیم کیلو
•    نخود، نیم کیلو
•    ماش، نیم کیلو
•    جو پرک، نیم کیلو
•    خرما، 1 کیلو

با توجه به بودجه، ممکن است گوشت هم به این سبد غذایی اضافه شود.

ما در مورد این اقلام با یک متخصص تغذیه هم مشورت کرده‌ایم. این سبد غذایی تقریباً کامل است؛ تنها چیز مهمی که سبد غذایی بالا کم دارد، لبنیات است. متأسفانه به خاطر مشکل بودن توزیع، احتمالاً ما نمی‌توانیم لبنیات را در سبد غذایی خودمان وارد کنیم. ولی اگر این امکان برای شما وجود دارد، خوب است که مثلاً یک قالب پنیر (به ازای هر دو نفر) را هم در سبد غذایی بگنجانید.

در پناه خدا باشید.

پیشنهادهایی در مورد نذرهای ماه محرم

دوستان سلام.

ماه محرم را پیش رو داریم. طبیعتاً، نهضت حسینی، که اهدافی همچون اصلاح جامعه و برپایی عدالت و بازگشت به آیین‌های نیک الهی را دنبال می‌کرد، می‌تواند در میان ما دستمایه‌ای برای بر پا کردن رسم‌های نیکو و احقاق حقوق مردمان باشد. اما، متأسفانه در کشور ما، ماه محرم رسم‌های نابجای زیادی را هم با خود به همراه می‌آورد.
از جمله رسم‌هایی که باید برای اصلاح آن تلاش کرد، رسوم مربوط به نذورات این ایام است. امروزه فقر در میان عده‌ای نه چندان کم از مردم جامعه‌ی ما بیداد می‌کند. طبیعی و معقول این است که اگر نذری هم در این ماه صورت می‌گیرد، در راستای حل مهم‌ترین مشکلات این محرومین باشد.
مثلاً، پخت غذای نذری در حجم بسیار بالا در ایام امری مرسوم است. اما طبخ غذا، آن هم در این حجم، لزوماً راهی مناسب برای یاری رساندن به محرومین نیست. در بسیاری موارد، بانیان برنامه، از پیش ایده‌ی مناسبی برای توزیع غذا ندارند. به علاوه، غذای پخته شده را به راحتی نمی‌توان نگهداری کرد، و معمولا به خاطر عجله‌ای که وجود دارد، عدالت در توزیع رعایت نمی‌شود و نیازمندترین‌ها محروم می‌مانند. گاهی حتی خود نیازمندان هم در نگهداری غذا دچار مشکل می‌شوند.
من بعضی ایده‌ها برای تغییر شکل نذورات در ماه محرم، و همین‌طور بعضی شیوه‌ها برای ارتباط با اقشار محروم را در ادامه می‌آورم. در صورتی که شما هم پیشنهادی دارید، خوشحال می‌شوم که در قسمت نظرات پیشنهاد خود را ارسال کنید.

لطفا در گسترش این ایده‌ها کوشا باشید.