در دهه 1980 در زیمباوه، ماری باسِت از نزدیک شاهد اپیدمی ایدز بود و به تأسیس یک کلینیک برای درمان و آموزش مردم محلی درخصوص این ویروس کشنده کمک کرد. اما حالا که به گذشته نگاه می‌کند تأسف می‌خورد که چرا زنگ خطر را برای مشکل واقعی به صدا در نیاورد: نابرابری ساختاری که در نهاد‌های سیاسی و اقتصادی رخنه کرد‌ه‌اند، نابرابری‌هایی که باعث می‌شوند مردمِ در حاشیه آسیب‌پذیرتر باشند. ما امروز شاهد همان مشکلات ساختاری در ایالات متحده هستیم و به عنوان کمیسر سلامت شهر نیویورک، خانم باست از هر فرصتی که در اختیاردارد استفاده می‌کند تا برای تساوی بهداشتی و اعتراض به نژادپرستی حمایت جلب کند. او می گوید: «ما لازم نیست تمام پاسخ‌ها را داشته باشیم تا درخواست تغییر کنیم، ما فقط نیاز به شجاعت داریم.»
(معرفی از سایت تد)