🔸 یوسف ۸۷-۸۶: [یعقوب] گفت: «من شکایت غم و اندوه خود را پیش خدا میبرم و از خدا چیزی میدانم که شما نمیدانید. ای پسران من بروید و از یوسف و برادرش جستجو کنید و از رحمت خدا نومید نباشید که از رحمت خدا نومید نمیشوند مگر کافران.»
🔸یوسف ۹۶: پس چون مژدهرسان آمد، آن [پیراهن یوسف] را بر چهرهی او [=یعقوب] انداخت، پس بینا گردید. گفت: «آیا بهشما نگفتم که بیشک من از خداوند چیزهایی میدانم که شما نمیدانید؟»
🔸امامعلی(ع): ایـمان بنده راست نباشد جـز آنـگاه که اعتماد او به آنچه در دست خداست بیش از اعتماد وی بدانچه در دست خود اوست بوَد. (نهجالبلاغه، حکمت ۳۱۰)
🔸حجر ۵۶-۵۳: [فرشتگان به ابراهیم] گفتند: «مترس که ما تو را به پسرى دانا مژده میدهیم.» گفت: «آیا با اینکه مرا پیرى فرا رسیده است بشارتم میدهید؟ به چه بشارت میدهید؟!» گفتند: «ما تو را به حق بشارت دادیم، پس از نومیدان مباش.» گفت: «چه کسى جز گمراهان از رحمت پروردگارش نومید میشود؟»
🔸زمر ۳۶: آیا خدا کفایتکنندهی بندهاش نیست؟ و تو را از آنها که غیر اویند میترسانند […] .
🔸پیامبراکرم(ص): دعا مغز [و عصارهی] عبادت است. (میزانالحکمه، ۵۵۱۹)
🔸امامصادق(ع): برشما باد به دعا کردن، زیرا با هیچ چیز به مانند دعا به خدا نزدیک نمى شوید. دعا کردن براى هیچ امر کوچکى را به خاطر ناچیز بودنش رها نکنید، زیرا حاجتهاى کوچک نیز به دست همان کسى است که حاجتهاى بزرگ به دست اوست. (میزانالحکمه، ۵۵۷۱)
🔸از دعای جوشن کبیر: ای آنکه گریزگاهی نیست جز به سوی تو، ای آنکه پناهگاهی نیست جز درگاه تو، ای آنکه مقصدی نیست جز به سوی تو، … ای آنکه امیدی نرود جز به تو، ای آنکه پرستیده نشود جز تو.
ای آنکه جز به فضل تو امید نرود، ای آنکه جز از گذشت تو درخواست نشود، ای آنکه جز از عدل تو بیم نرود، ای آنکه رحمتت همهی هستی را فراگرفته، … ای گشایندهی اندوه، ای زدایندهی غم، ای آمرزندهی گناه، ای پذیرندهی توبه، ای راستوعده، ای وفاکنندهی به پیمان، … ای آنکـه زیبا را آشکار کنی، ای آنکه به گناه نگیری، ای آنکه پرده ندری، ای نیکو درگذرنده، ای فراخآمرزش، ای گشادهدست به مهر و رحمت، ای صاحب هر راز، ای نهایت هر شکوه و شکایت، … ای آنکه در عین برتری نزدیکی، ای آنکه در عین نزدیکی برتری.
🔸امامعلی(ع)[در وصیت به امام حسن(ع)]: بدان که آن کسى که خزاین آسمان و زمین در دست اوست به تو اجازه داده است تا او را بخوانى و اجابت دعاى تو را ضمانت کرده است … . میان تو و خودش حجابى ننهاده و تو را به آوردن واسطه و میانجى وادار نکرده است، و اگر گناهی مرتکب شدی از توبه بازت نداشته، و در کیفر تو شتاب نکرده، و هنگام بازگشتن به سویش نکوهشت نکرده، و آنجا که سزاوار رسوایی بودی رسوایت نساخته، و در پذیرش توبهات سخت نگرفته، و حساب گناهت را رسیدگی نکرده، از رحمت نومیدت نساخته، بلکه خودداریت از گناه را برایت حسنهای قرار داده است، و کار بدت را یکی و کار نیکت را ده برابر به شمار آورده است.
… پس هرگاه بخواهی میتوانی درهای نعمتش را با دعا بگشایی و ریزش باران رحمت را طلب نمایی. پس تأخیر در اجابت دعا تو را نومید نگرداند، زیرا که عطای خداوند به اندازهی نیت است، چه بسا که در برآوردن خواهشت تأخیر اندازد تا بدین وسیله خواهنده را پاداش بزرگتر و عطای آرزومند افزونتر گردد. بسا باشد که چیزى بخواهى و به تو داده نشود اما دیر یا زود بهتر از آن به تو داده شود، یا براى خیر و مصلحت تو از تو دریغ شده است و بسا خواستهاى که اگر برآورده شود موجب نابودى و تباهى دین توگردد. پس همیشه از خداوند چیزی را طلبکن که زیباییاش برایت بماند و وبالش از تو دور باشد. (نهجالبلاغه، نامه ۳۱)
🔸امامصادق(ع): فاطمه (ع) هر گاه دعا مىکرد پیش از خویش نخست براى مردان و زنان مؤمن دعا مىکرد. در اینباره از آن حضرت سؤال شد، فرمود: «اول همسایه بعد خانه.» (میزانالحکمه، ۵۷۳۴)
🔸امام علی(ع): دوست آنگاه دوستى واقعی است که برادر خود را در سه هنگام مراقبت کند: هنگامى که به بلا گرفتار شود، هنگامى که حاضر نباشد وهنگامى که درگذرد. (نهجالبلاغه، حکمت ۱۳۴)
🔸امامباقر(ع): هیچ خواستهاى را زیاد مشمارید، زیرا آنچه نزد خداست بیش از آن است که مىپندارید. (میزانالحکمه، ۵۶۴۱)
🔸امامصادق(ع): هرگاه دعا کنى با دل [به خدا] روى آر و چنین پندار که حاجت و خواستهی تو بر در خانه است. (میزانالحکمه، ۵۶۵۴)
🔸امام سجاد(ع): خداوندا … مرا از هر کاری که پرداختن به آن از تو بازم میدارد بینیاز گردان و بر کاری برگمار که در روز بازپسین از من خواهی و روزهای عمر مرا در کاری که مرا برای آن آفریدهای مصروف ساز … و عبادتم را به عُجب و غرور تباه مکن و بر دست من کارهای خیر در حق مردم جاری کن. (صحیفه سجادیه، دعای ۲۰)
🔸از مناجاتخمسعشره، نیایشمریدان:… مرا از خود جدامکن و از خویش دور مساز، ای نعیم و بهشتم، و ای دنیا و آخرتم، ای مهربانترین مهربانان.
(برگرفته از بولتن «شرح آرزومندی»)